Czy byliście kiedyś na horrorze z sentymentu, dla czystej, wręcz zakrawającej na psychopatię przyjemności? Nie plasuje się z reguły w gronie psychopatów, choć jak mówi tekst jednej z piosenek ("...Jak zdrowo być wariatem, w tym popieprzonym kraju..."), chyba tak jest łatwiej. W dniu wczorajszym miałem okazję obejrzeć kontynuację kultowego horroru(?) Krzyk. Czwarta już część - jak to bywa w tego typu gatunkach zwykle jest już popłuczynami po tym co w oryginale straszyło/bawiło/urzekało etc. Ten sam pogląd podziela chyba Wes Craven - twórca kolejnej części. Dobrze, iż postanowił to wykorzystać - tworząc swego rodzaju pastisz pierwowzoru. Dzięki temu, iż sam autor wyśmiewa się z poprzednich części, wyraźnie nabiera dystansu do całego cyklu Krzyk, sprawia, iż film ogląda się jako horroro-komedię z przyjemnością. Więcej nie będę zdradzał. Sam jestem fanem wszystkich części, oraz Koszmaru minionego lata na którym wzoruje się pierwsza cześć Krzyku. Serdecznie polecam czwartą już część.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz